تاشاید که بیایی

روزها از پس شب ها و شب ها از پس روزها می گذرد ، یک روز ، دو روز ، سه روز ...
چشمانم خیره به پنجره و در ...
تا تو را از لای این همه سیاهی شب و روشنایی روز پیدا کنم .
نه ، نه ، پیدا ، نه
آخر مگر من تو را گم کرده ام که حالا بخواهم پیدایت کنم ؟
نه ، نه ، عزیز من
به گمانم تو رفتی تا پاسی از شب یا پاسی از روز برگردی .
یا نمی دانم
به گمانم من رفتم تو را ...
نمی دانم عزیز دل
اگر تو رفتی یا من ...
اصلا مهم نیست ....!
ولی مهربونم ، عزیز دلم
من هنوز هم منتظرت هستم
چشمانم خیره به در و پنجره
تا شاید بیایی
روزها از پس یکدیگر می گذرد و من تو را در لحظه به لحظه و ثانیه به ثانیه های زندگی ام حس می کنم.
ومن هم اکنون منتظر آمدنت هستم.
تا شاید بیایی
تا شاید بیایی