مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام ....

 قصه ای که اول و آخر نداره رو نمیدونم بشه چه جوری شروعش کرد.

وقتی یه دونه رو میکاری توی گلدون مثل یه مادر بالا سرشی و بهش آب و غذا میدی....مراقبشی که خوب رشد کنه ، باهاش حرف میزنی و گاهی میشه سنگ صبورت. براش اسم انتخاب میکنی و به اسم صداش میزنی ...خلاصه حسابی باهم انس می گیرید و مثل دو تا دوست خوب کنار هم میمونید.  

منم یه دونه کاشتم ..خیلی سال پیش ...حالا بزرگ شده ...بزرگ و بزرگتر، اسم دونه ی من  (سه نقطه)  است!!! چرا سه نقطه ....؟!!! اما همین سه نقطه هم قشنگه .  

دونه ی من بهترین دونه ی دنیاست که حالا برای خودش گلی شده.  گلی که همه دوستش دارند. برای همه عزیزه ....گل من تنها گلیه که منو نمیشناسه ..... !!! عجیبه نه؟!!!

اوهوم عجیبه ...همه چی تو این دنیا عجیبه ....!!! گل منم برام عجیبه!

آخه این گل من یه گل خیلــــــــــــــی خاصیه ... به جای اینکه من بزرگش کنم اون منو بزرگ کرده....

نه ...نه ..بهتره بگم..؛ با هم رشد کردیم و بزرگ شدیم....!!! اینجوری بهتره ...

عجیبیش اینجاست که منو خیلـــــــــــــــــــــی کم میشناسه یا شایدم اصلا نشناسه....!!!

تو زندگی هر آدمی یه گل قشنگ وجود داره که خیلــــــــــــــــــــــــــــــــــی براش عزیزه.....  این گل منم خیلـــــــــــــــــــــــــــــــــی برام عزیزه. جونم به جونش وصله....اما خودش نمی دونه..... !!! بازم عجیبه نه؟؟؟! مهم نیست به این اعجایب من عادت میکنید.... آخه زندگیم عجیب غریبه....!!!!!

فک کنم تا اینجا باید دست نگه دارم تا بعد....