گل زندگی

  

قصه از جایی شروع میشه که من اصلااز این دونه خوشم نمیومد... یه جورایی دوستش داشتم و یه جورایی نه!بازم عجیبه !اوهوم...

این دونه روز به روز خودشو به من نزدیک تر میکرد ، یه جورایی میخواست که خودشو تو دل من جا کنه.... روز به روز بیشتر بهش عات میکردم ... تا جایی که بهش علاقه پیدا کردم..... گل قشنگ من شد مثل یه دوست خوب کنار من .... حرفاش قشنگ بود ، بهم امید میداد ....طوری شده بود که دیگه بهش وابسته شده بودم... عجیب بود برام ..منی که اصلا دوستش نداشتم و بیزار بودم چه جوی شد که شد امید زندگیم...!!!

طوری بهش علاقه مند شده بودم که اگه یک روز نمیدیدمش دیوونه میشدم....

به خودم که اومدم گفتم:«اینجوری که نمیشه مریمی، باید یه کاری بکنی اینطوری اگه تمام روزاتو سپری کنی سر از دیوونه خونه درمیاری ، اومدیم و اون گل پژمرده شد ... ازت گرفتنش ... دیگه پیشت نموند ...تو بازم می خوای اینجوری باشی!!! »

تا این شد که کم کم از خودم دورش کردم که وابستگیمو کم کنم...

دیگه وابسته نبودم بلکه فقط دوستش داشتم...

گل قشنگ من همیشه ی همیشه قشنگ میمونه برام حتی اگه از من جداش کنن...